ฎีกาที่8820/2547 หนี้เงินที่นายจ้างจ่ายเป็นค่าสินไหมทดแทนแก่บุคคลภายนอกเพราะลูกจ้างกระทำละเมิด มีอายุความ 10 ปี

   นายจ้างฟ้องว่า นายจ้างเป็นผู้ประกอบกิจการขนส่งผู้โดยสาร และเป็นผู้ครอบครองใช้ประโยชน์ในรถยนต์โดยสารประจำทางหมายเลขทะเบียนXX-XXXX กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ XX /XX/XX จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นลูกจ้างของโจทก์ขับรถคันดังกล่าวแล่นรับส่งผู้โดยสารโดยประมาทเลินเล่อชนรถยนต์หมายเลขทะเบียน YY-YYYYกรุงเทพมหานคร เป็นเหตุให้รถสองคันได้รับความเสียหาย นายจ้างจ่ายค่าซ่อมรถทั้งสองคันโดยเสียค่าซ่อมสำหรับรถยนต์โดยสารประจำทางหมายเลขทะเบียน XX-XXXXกรุงเทพมหานคร เป็นเงิน 4,350 บาท ค่าซ่อมสำหรับรถยนต์หมายเลขทะเบียน YY-YYYYกรุงเทพมหานคร เป็นเงิน 17,500 บาท นายจ้างต้องเรียกค่าซ่อมดังกล่าวคืนจากลูกจ้างและผู้ค้ำประกันการทำงานของลูกจ้าง ดังนี้กรณีนายจ้างได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำ นายจ้างที่จะได้รับชดใช้จากลูกจ้างตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 426 ซึ่งไม่มีกฎหมายบัญญัติเรื่องอายุความไว้โดยเฉพาะจึงมีอายุความ 10 ปีนับแต่วันที่โจทก์ได้ใช้เงินค่าซ่อมอันเป็นค่าเสียหายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/30 และจำเลยที่ 2 ในฐานะผู้ค้ำประกันต้องรับผิดต่อนายจ้างตามสัญญาค้ำประกัน

หมายเหตุย่อมาจากพิพากษาฎีกาที่8820/2547โดยบริษัท มิราเคิล คอนซัลแทนท์ จำกัด