ฎีกาที่ 1559/2548 ตัวอย่างการแก้ไขวันและเวลาทำงานตามข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน

   ระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของจำเลยตามหมวดที่ 6 ว่าด้วยวันทำงาน เวลาทำงาน เวลาพักและการบันทึกเวลาทำงาน  นอกจากจะกำหนดวันทำงาน เวลาทำงาน  และเวลาพักไว้ในข้อ 25 แล้ว ความในตอนท้ายยังได้กำหนดเงื่่อนไขให้สิทธินายจ้างเปลี่ยนแปลงกำหนดวันและเวลาดังกล่าวได้ตามความเหมาะสม   หากไม่ขัดหรือแย้งต่อกฎหมายและยังได้กำหนดต่อไปในข้อ 26 อีกว่ากำหนดวันทำงานปกติและวันหยุดประจำสัปดาห์  เป็นไปตามปฏิทินการทำงานที่จำเลยจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าทุกปี  แต่ทั้งนี้จะกำหนดวันทำงาน และวันหยุดประจำสัปดาห์ไม่เกินกว่าที่กำหนดในข้อ 25 และเมื่อมีความจำเป็นจำเลยอาจตกลงกับลูกจ้างเปลี่ยนแปลงวันทำงานและวันหยุดประจำสัปดาห์ตามปฏิทินการทำงานได้อีก   ตามระเบียบข้อบังคับดังกล่าว   นอกจากจะให้จำเลยเป็นผู้กำหนดวันเวลาการทำงานได้ตามความจำเป็นและเหมาะสมอีกด้วย  ระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน  มิได้เกิดจากการแจ้งข้อเรียกร้อง  นายจ้างและลูกจ้างจึงสามารถตกลงกันแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้  ข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางรับฟังมาปรากฏว่าเมื่อจำเลยประกาศปฏิทินการทำงานกะประจำปี 2546  แล้ว  โจทก์และลูกจ้างอื่นๆได้ลงลายมือชื่อยินยอมตามเอกสารหมาย ล.3 และได้ทำงานตามกำหนดเวลาดังกล่าวเรื่อยมา  จึงเป็นกรณีที่โจทก์และลูกจ้างอื่นของจำเลยตกลงยินยอมให้จำเลยเปลี่ยนแปลงวันเวลาทำงานแล้ว  และประกาศปฏิทินการทำงาน   มิได้กำหนดให้โจทก์ทำงานเป็นเลาเกินกว่าที่กำหนดข้อ 25 และไม่เกินไปกว่าที่พระราชบัญญัติคุ้มครองพ.ศ. 2541 มาตรา 23 วรรคหนึ่ง กำหนด  กรณีเช่นนี้เป็นเพียงการประกาศปฏิทินการทำงานตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานข้อ 26 เท่านั้น มิได้มีลักษณะเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชนแต่อย่างใด  แม้ไม่มีเจ้าพนักงานรับรองสำเนาดังกล่าวประกาศดังกล่าวประกาศ      ดังกล่าวก็มีผลใช้บังคับที่ศาลแรงงานกลางพิพากษามาชอบแล้ว อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น

หมายเหตุย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่  1559/2548