ฎีกาที่ 8765-8766/2550 คำสั่งซื้อลดลง รายได้ลดลง แม้จะเลิกจ้างลูกจ้างโดยไม่กลั่นแกล้ง ก็เป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม

       การที่นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างจะเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมหรือไม่  ต้องพิเคราะห์ถึงสาเหตุแห่งการเลิกจ้างว่ามีเหตุจำเป็นหรือเหตุสมควรในการเลิกจ้างหรือไม่  คดีนี้ศาลแรงงานกลางพิจารณาจากรายงานและงบการเงิน   แล้วฟังข้อเท็จจริงว่าผลประกอบกิจการของบริษัทนายจ้างตั้งแต่ปี 2542-2546 บริษัทของนายจ้างมีกำไรตลอดมา โดยปี 2542 ทำกำไรสุทธิ 800 ล้านบาท ปี 2545 มีกำไรสุทธิ 1,576 ล้านบาท ปี 2546 มีกำไรสุทธิ 1,484 ล้านบาท แสดงว่าบริษัทของนายจ้างทำกำไรสุทธิเพิ่มขึ้นติดต่อกันเรื่อยมา  กำไรเริ่มลดลงในปี 2545 และ ปี 2546 แต่ก็ลดลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้ความว่าหากจำเลยไม่เลิกจ้างลูกจ้างบางส่วนซึ่งโจทก์ทั้งสี่คือลูกจ้างทำงานรวมอยู่ด้วยแล้ว บริษัทของนายจ้างจะขาดทุนจนไม่สามารถดำเนินกิจการต่อไปได้  หรือบริษัทของนายจ้างหาวิธีทางอื่นเพื่อพยุงกิจการของนายจ้างไว้นอกจากการเลิกจ้าง การที่นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างทั้งสี่จึงเป็นการเลิกจ้างที่ยังไม่มีเหตุสมควร และเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ข้ออ้างของนายจ้างที่ว่า นายจ้างจำต้องเลิกจ้างลูกจ้างทั้งสี่เพราะนายจ้างมองเหตุการณ์ข้างหน้าว่าลูกค้าลดลงการสั่งสินค้าลดลงรายได้ยอมลดลง นายจ้างจึงต้องยุบหน่วยงานและลูกจ้างบางส่วนเพื่อให้มาตรฐานแห่งรายได้ขายนายจ้างนั้นไม่ลดลงไปกว่าเดิมนั้น  เห็นได้ชัดว่านายจ้างต้องการได้ประโยชน์จากการประกอบกิจการแต่เพียงฝ่ายเดียว ไม่ได้คำนึงถึงความเดือดร้อนของลูกจ้างทั้งๆที่ลูกจ้างก็มีส่วนทำให้นายจ้างได้กำไรจากการประกอบกิจการติดต่อกันมาเป็นเวลาหลายปี การเลิกจ้างลูกจ้างด้วยเหตุผลนี้หาใช่เป็นการเลิกจ้างเพราะมีเหตุจำเป็นหรือมีเหตุสมควรไม่

ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 8765-8766/2550