ฎีกาที่ 8403/2550 ศาลแรงงานกลางจะต้องเรียกพนักงานตรวจแรงงานเข้ามาในคดีหรือไม่

      ตามคำฟ้องลูกจ้างกล่าวอ้างว่านายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างโดยไม่ชอบ  ลูกจ้างซึ่งเป็นโจทก์ได้ยื่นคำร้องต่อพนักงานตรวจแรงงาน สำนักงานสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัดนนทบุรี  แต่พนักงานตรวจแรงงานไม่ยอมรับฟังพยานหลักฐานของโจทก์แล้วมีคำสั่งว่าโจทก์ไม่มีสิทธิได้รับค่าชดเชยและสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าจากจำเลย ขอให้บังคับจำเลยจ่ายเงินดังกล่าวและขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งพนักงานตรวจแรงงาน  สำนักงานสวัสดิการคุ้มครองแรงงานจังหวัดนนทบุรี 56/2548 จึงเป็นกรณีที่โจทก์ไม่พอใจคำสั่งพนักงานตรวจแรงงานและได้นำคดีไปสู่ศาลแรงงานกลางภายในสามสิบวันนับแต่วันทราบคำสั่งตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 125 รรคหนึ่ง และเมื่อโจทก์ขอแก้ไขคำฟ้อง โดยขอให้พนักงานตรวจแรงงานเป็นจำเลย ที่ 2 ก็เป็นการแสดงความประสงค์ที่จะฟ้องพนักงานตรวจแรงงานเป็นจำเลยในคดีเพื่อขอเพิกถอนคำสั่งพนักงานตรวจแรงงานดังกล่าวแล้ว   ซึ่งศาลแรงงานกลางชอบที่จะเรียกพนักงานตรวจแรงงานเข้ามาในคดีเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 57 (3) (ข)  ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานพ.ศ.2522 มาตรา 31 การที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้งดสืบพยานโจทก์และจำเลยแล้ววินิจฉัยว่าโจทก์ไม่ได้ฟ้องพนักงานตรวจแรงงานภายในสามสิบวันนับแต่วันทราบคำสั่งพนักงานตรวจแรงงานจึงเป็นที่สุดแล้ว พิพากษายกฟ้อง จึงไม่ชอบด้วยบทบัญญัติดังกล่าว ศาลฎีกาเห็นสมควรยกคำพิพากษาศาลแรงงานกลางเสียตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 243(1) ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจาณาคดีแรงงาน พ.ศ.2522 มาตรา 31
     พิพากษายกคำพิพากษาศาลแรงงานกลางให้ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งเรียกพนักงานตรงแรงงานเข้ามาในคดี แล้วดำเนินกระบวนการพิจารณาต่อไปและพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

หมายเหตุย่อมาจากพิพากษาฎีกาที่ 8403/2550 จากบริษัท มิราเคิล คอนซัลแทนท์ จำกัด