ฎีกาที่ 5296-5297/2548 ลูกจ้างร้องเรียนต่อเจ้าหน้าที่เพราะนายจ้างใช้สิทธิไม่ชอบ ไม่ถือว่าลูกจ้างละทิ้งหน้าที่

      เหตุที่โจทก์ทั้งสองละทิ้งหน้าที่ไปแจ้งต่อเจ้าหน้าที่แรงงานด้วยสาเหตุที่จำเลยทำการตรวจค้นลูกจ้างของจำเลยดังกล่าวแล้ว การที่จำเลยทำการตรวจค้นตัวลูกจ้างในลักษณะดังกล่าวเป็นการตรวจค้นนอกเหนือระเบียบข้อบังคับหรือประกาศเกี่ยวกับการทำงานของจำเลย ทั้งไม่เคยมีธรรมเนียมปฏิบัติมาก่อนว่า นายจ้างสามารถทำการตรวจค้นตัวลูกจ้างเช่นนี้ได้ และในกิจการที่มีลักษณะเดียวกับจำเลยก็ไม่เคยปรากฏว่ามีการปฏิบัติการตรวจค้นลูกจ้างเช่นเดียวกับที่จำเลยกระทำ การที่จำเลยเพียงมีความสงสัยว่าลูกจ้างกลุ่มที่จำเลยตรวจค้นดังกล่าวน่าจะยักยอกเศษทองของจำเลยไปเพียงเพราะเศษทองในแผนกที่ลูกจ้างทำอยู่มีความสูญเสียมากกว่าปกติที่ควรเป็นเท่านั้น จำเลยย่อมยังไม่มีความชอบธรรมเพียงพอที่จะกระทำการดังกล่าวอันเป็นการกระทำที่มีลักษณะเป็นการคุกคามต่อสิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคลของลูกจ้างได้ เป็นการกระทำที่เกินสมควรกว่าที่สุจริตชนจะพึงยอมรับได้โจทก์ทั้งสองซึ่งเป็นหัวหน้างานที่พนักงานในบังคับบัญชาถูกกระทำเช่นนี้ย่อมมีความชอบธรรมที่จะไปร้องขอต่อเจ้าหน้าที่แรงงานเพื่อให้จำเลยเลิกการกระทำเช่นนี้ได้ ซึ่งก่อนที่โจทก์ทั้งสองจะไปร้องทุกข์ โจทก์ทั้งสองและลูกจ้างอื่นของจำเลยก็ได้ร้องขอต่อจำเลยในที่ประชุมแล้ว ขอให้จำเลยยุติการกระทำที่ไม่สมควรเช่นนี้ แต่จำเลยก็ไม่รับรองว่าจะไม่กระทำเช่นนั้นอีก ทั้งจำเลยได้ออกคำสั่งห้ามมิให้ลูกจ้างหยุดงาน การที่โจทก์ทั้งสองทิ้งงานไปเพื่อแจ้งต่อเจ้าหน้าที่แรงงานจึงมีเหตุอันสมควร ไม่เป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบคำสั่งของจำเลยเป็นกรณีร้ายแรง ไม่เป็นการจงใจทำให้จำเลยเสียหาย ทั้งไม่เป็นการประพฤติตนไม่สมควรแก่การปฏิบัติหน้าที่ของตนให้สำเร็จลุล่วงไปโดยถูกต้องและสุจริต

หมายเหตุ ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 5296-5297/2548