ฎีกาที่ 4057/2548 การตีความสัญญาค้ำประกันจะตีความโดยเคร่งครัด!

     สัญญาค้ำประกันเป็นสัญญาที่ผู้ค้ำประกันมีความรับผิดชอบแต่เพียงฝ่ายเดียว การตีความให้ผู้ค้ำประกันรับผิดจึงต้องเป็นไปโดยเคร่งครัด จะตีความไปในทางขยายความรับผิดของผู้ค้ำประกันให้เกินเลยไปกว่าข้อความที่ปรากฏชัดแจ้งในสัญญาค้ำประกันไม่ได้ ผู้ค้ำประกันเข้าค้ำประกันการทำงานของนาย พ.วันใดย่อมหมายถึงผู้ค้ำประกันยอมค้ำประกันการทำงานของนาย พ.นับแต่วันที่ทำสัญญาค้ำประกันนั้นเป็นต้นไป มิใช่หมายความถึงยอมค้ำประกันหนี้ที่นาย พ.เป็นหนี้นายจ้างอยู่แล้วก่อนหน้าวันที่ผู้ค้ำประกันตกลงยอมเข้าเป็นผู้ค้ำประกันซึ่งเป็นการขยายความรับผิดของผู้ค้ำประกัน หากนายจ้างประสงค์จะให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในหนี้ที่นาย พ. ก่อให้เกิดขึ้นมาก่อนหน้าวันที่ผู้ค้ำประกันเข้าเป็นผู้ค้ำประกันก็ต้องระบุไว้ให้ชัดเจน เมื่อสัญญาค้ำประกันไม่มีข้อความระบุไว้ชัดแจ้งว่าผู้ค้ำประกันยอมรับผิดในหนี้ที่นาย พ.ก่อให้เกิดขึ้นแล้วก่อนวันทำสัญญา แต่หนี้ที่นายจ้างนำมาฟ้องเป็นหนี้ที่นาย พ.ก่อให้เกิดขึ้นก่อนวันที่ผู้ค้ำประกันเข้าเป็นผู้ค้ำประกัน ผู้ค้ำประกันจึงไม่ต้องรับผิดตามฟ้องให้แก่นายจ้าง

ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 4057/2548