ฎีกาที่ 3418/2548 การพูดดูหมิ่นเหยียดหยาม ผู้บังคับบัญชาเป็นความผิดร้ายแรง

        คำว่า “ไอเหี้ย มึงมาไล่บี้กูทำไม” “เป็นวีพีภาษาห่าอะไร” “ไอเหี้ย มาไล่บี้กูอีกแล้ว” “ไอเหี้ย มาไล่บี้กูอยู่ได้” มีลักษณะเป็นถ้อยคำที่ก้าวร้าวเกินกว่าคำต่อว่าต่อขานธรรมดาที่จะใช้ในที่ประชุมซึ่งมีชาวไทยและชาวต่างประเทศ ลูกจ้างพูดถ้อยคำดังกล่าวหลายครั้งมุ่งเน้นต่อนาย ส. ซึ่งเป็นประธานในที่ประชุมขณะนั้น แสดงถึงการไม่เคารพนายศุภชัยซึ่งเป็นประธานในที่ประชุมเป็นคำพูดที่ไม่เหมาะสมแก่โอกาสและสถานที่ เป็นคำพูดที่ทำให้ผู้ฟังสูญเสียความภาคภูมิใจทำให้เสื่อมเกียรติและเสียหาย คำพูดดังกล่าวเป็นคำพูดดูหมิ่นและสบประมาท นาย ส.ให้อับอายและเจ็บใจ อันเป็นการแสดงกิริยาวาจาของลูกจ้างต่อนาย ส. ซึ่งเป็นฯนายจ้าง ซึ่งเป็นการผิดระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน ในเรื่องวินัยทั่วไปตามข้อบังคับในการทำงาน ของนายจ้าง บทที่ 7 ข้อ 1 (1.1)(1.4) ข้อ 7. (7.3.1) การกระทำของลูกจ้างจึงเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามนายจ้างอันเป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของนายจ้างเป็นกรณีร้ายแรง ซึ่งจำเลยสามารถเลิกจ้างลูกจ้างได้ทันที โดยไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย ทั้งไม่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ลูกจ้างไม่อาจเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้ ซึ่งในกรณีนี้ลูกจ้างไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีที่ยังไม่ได้ใช้ด้วย

ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 3418/2548