ฎีกาที่ 1681-1683/2548 ตัวอย่างของสัญญาที่มิใช่สัญญาจ้างแรงงานตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

สัญญาว่าจ้างที่ปรึกษาดังกล่าวเป็นสัญญาที่จำเลยที่ 1 ตกลงให้โจทก์ที่ 3 ดำเนินการเกี่ยวกับการดัดแปลงอพาร์ตเม้นต์เป็นโรงแรม จัดหาบุคลากรที่เหมาะสมมาทำงานที่โรงแรม และวางแผนการตลาดให้โรงแรมมีกำไร เป็นการทำการอย่างใดอย่างหนึ่งจนสำเร็จ แล้วจำเลยที่ 1 ตกลงจ่ายเงินค่าตอบแทนในผลสำเร็จของงานที่ทำเดือนละ 140,000 บาท อีกทั้งศาลแรงงานรับฟังข้อเท็จจริงว่า แม้โจทก์ที่ 3 ได้เข้าทำงานทุกวัน คือวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ตั้งแต่เวลา 8.30 ถึง 17.00 นาฬิกา ก็มิใช่เป็นการทำงานตามที่จำเลยที่ 1 กำหนด แต่เป็นการเข้าไปทำงานยังสถานที่ที่จำเลยที่ 1 จัดหาไว้ตามสัญญาว่าจ้างที่ปรึกษา และไม่ปรากฏว่าโจทก์ที่ 3 ต้องอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาจองจำเลยที่ 1 และที่ 2 ดังนี้ที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าสัญญาจ้างที่ปรึกษาโรงแรม ระหว่างจำเลยที่ 1 กับโจทก์ที่ 3 มิใช่สัญญาจ้างแรงงานแต่เป็นสัญญาจ้างทำของตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 587

หมายเหตุย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 1681-1683/2548