ฎีกาที่ 12107-12114/2547 การแก้ไขข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานซึ่งไม่เป็นคุณแก่ลูกจ้างโดยไม่แจ้งข้อเรียกร้องทำไม่ได้

         ไม่มีข้อความตอนใดที่ให้อำนาจนายจ้างแก้ไขเปลี่ยนแปลงข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานได้ตามลำพัง  ที่จำเลยอ้างในอุทธรณ์แต่อย่างใดและเมื่อข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางรับฟังเป็นยุติว่าจำเลยเป็นสถานประกอบกิจการที่มีลูกจ้างตั้งแต่ 20 คนขึ้นไป แต่ไม่ปรากฏว่าจำเลยและลูกจ้างได้จัดทำข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างต่อกัน คงมีแต่ข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานที่จำเลยจัดให้มีตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน จึงต้องถือว่าข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของจำเลยดังกล่าวเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ.2518 มาตรา 10 วรรคสาม กรณีหาใช่ว่าระหว่างจำเลยกับบรรดาลูกจ้างของจำเลยไม่มีข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างจึงต้องใช้สัญญาจ้างแรงงานมาบังคับดังที่จำเลยอ้างในอุทธรณ์ไม่ ทั้งการที่จำเลยเปลี่ยนแปลงการจ่ายค่าจ้างจากวันที่ 15 และวันที่ 30 ของทุกเดือนมาเป็นการจ่ายค่าจ้างทุกวันที่ 30 นั้นมีผลกระทบต่อการใช้จ่ายของลูกจ้างซึ่งเดิมมีสิทธิได้รับค่าจ้างเดือนละสองครั้งมาเป็นได้รับค่าจ้างเพียงเดือนละ 1 ครั้ง หาใช่ลูกจ้างมิได้ขาดประโยชน์ไม่

หมายเหตุย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 12107-12114/2547