ฎีกาที่ 12105/2547 แม้จะเลยเวลายื่นอุทธรณ์แล้วก็ยังขอขยายเวลาอีกได้

     พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.2522 มาตรา 26 บัญญัติว่า “ระยะเวลาตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัตินี้หรือตามที่ศาลแรงงานได้กำหนด ศาลแรงงานมีอำนาจย่นหรือขยายได้ตามความจำเป็นและเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม” บทบัญญัติดังกล่าวมิได้กำหนดให้คู่ความต้องยื่นคำร้องต่อศาลแรงงานก่อนสิ้นสุดระยะเวลาตามที่กำหนดไว้ และไม่จำต้องเป็นกรณีที่ต้องมีพฤติการณ์พิเศษแต่ประการใด ฉะนั้น แม้ระยะเวลายื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลแรงงานกลางในคดีนี้จะสิ้นสุดไปแล้วก็ตาม จำเลยก็ยังมีสิทธิยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ต่อศาลแรงงานกลางได้ส่วนศาลแรงงานกลางจะมีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์หรือไม่เพียงใดก็ต้องพิจารณาถึงความจำเป็นหรือเหตุอันจำเป็นของจำเลยว่ามีจริงหรือไม่เพียงใด และเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม การที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าจำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์เกินกำหนดระยะเวลายื่นอุทธรณ์ตามกฎหมาย ประกอบกับเหตุตามคำร้องไม่ปรากฏความจำเป็นหรือมีพฤติการณ์พิเศษแต่ประการใด และให้ยกคำร้องของจำเลยนั้น แม้ศาลแรงงานกลางจะอ้างว่าเหตุตามคำร้องไม่ปรากฏความจำเป็นก็เพียงแต่กล่าวอ้างลอยๆ โดยไม่ได้ให้เหตุผลว่าคำร้องของจำเลยที่อ้างว่าจำเลยได้ยื่นคำร้องขอคัดถ่ายคำพิพากษาของศาลแรงงานกลางตั้งแต่วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2546 ซึ่งบัดนี้ (วันที่ 6 มีนาคม 2546) จำเลยก็ยังไม่ได้รับคำพิพากษาดังกล่าว ทำให้จำเลยไม่สามารถยื่นอุทธรณ์ได้ทันภายในกำหนดนั้นเป็นคำร้องที่ไม่มีความจำเป็นเพราะเหตุใด เนื่องจากหากฟังได้ตามคำร้องของจำเลย กรณีย่อมมีเหตุจำเป็นเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมตามบทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น คำสั่งของศาลแรงงานกลางที่ให้ยกคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ของจำเลย ฉบับลงวันที่ 6 มีนาคม 2546 และคำร้องฉบับลงวันที่ 17 มีนาคม 2546 ซึ่งเป็นคำร้องต่อเนื่องกับคำร้องฉบับแรกจึ่งเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายมาตรา 26 ข้างต้น

ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 12105/2547