ฎีกาที่ 12086/2547 นายจ้างสามารถเอาหนี้อื่น มาหักกับเงินบำเหน็จและเงินผลประโยชน์พิเศษของลูกจ้างได้

   เงินบำเหน็จจากกองทุนบำเหน็จและเงินผลประโยชน์พิเศษเป็นเงินที่จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างตกลงจ่ายให้แก่โจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างแต่ฝ่ายเดียว โดยมิได้มีการหักเงินของโจทก์มาสมทบ จึงมิใช่เป็นค่าจ้าง ค่าล่วงเวลา ค่าทำงานวันหยุด หรือค่าล่วงเวลาในวันหยุด ที่ห้ามนายจ้างนำมาหักเพื่อใช้หนี้นายจ้างหรือผู้อื่น ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 76 และเงินบำเหน็จนั้นเป็นเงินที่นายจ้างตกลงจ่ายให้แก่ลูกจ้างฝ่ายเดียวเพื่อตอบแทนการทำงานกับนายจ้างด้วยดี เป็นเวลานาน ตามเงื่อนไขและหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในระเบียบข้อบังคับพนักงาน มิใช่เงินที่นายจ้างหรือกองทุนเงินทดแทนจ่ายเพื่อช่วยเหลือทดแทนแก่ลูกจ้างที่ประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยหรือตายหรือสูญหายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้าง จึงมิใช่เงินทดแทนตามพระราชบัญญัติกองทุนเงินทดแทน พ.ศ.2537 ข้อตกลงที่ให้นำเงินบำเหน็จและเงินผลประโยชน์พิเศษมาหักกลบลบหนี้กับหนี้อื่นที่โจทก์เป็นหนี้จำเลยนั้น จึงไม่ขัดต่อกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกองทุนเงินทดแทน อันเป็นกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ย่อมไม่ตกเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 150 จำเลยจึงสามารถนำเงินบำเหน็จและเงินผลประโยชน์พิเศษมาหักกลบลบหนี้กับหนี้ที่โจทก์เป็นหนี้กับจำเลยตามคำพิพากษาของศาลแพ่งได้

หมายเหตุ ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 12086/2547